به دنبال خدا نگرد خدا در   بیابان های خالی از انسان نیست
خدا در جاده های تنهای بی انتها نیست
به   دنبالش نگرد

خدا در نگاه منتظر کسی   است که به دنبال خبری از توست
خدا در قلبی است که برای تو می تپد
خدا در لبخندی است که با نگاه مهربان تو جانی دوباره می گیرد

خدا آن جاست
در جمع عزیزترین هایت
خدا در دستی است که به یاری می گیری
در قلبی است که شاد می کنی
در لبخندی است که به لب می نشانی
خدا در بتکده و مسجد نیست
گشتنت زمان را هدر می دهد
خدا در عطر خوش نان است
خدا در جشن و سروری است که به پا می کنی
خدا را در کوچه پس کوچه های درویشی و دور از انسان ها جست و جو مکن
خدا آن جا نیست

او جایی است که همه شادند
و جایی است که قلب شکسته ای نمانده
در نگاه پرافتخار مادری است به فرزندش
در نگاه عاشقانه زنی است به همسرش
باید از فرصت های کوتاه زندگی جاودانگی را جست
زندگی چالشی بزرگ است
مخاطره ای عظیم
فرصت یکه و یکتای زندگی را
نباید صرف چیزهای کم بها کرد
چیزهای اندک که مرگ آن ها را از ما می گیرد
زندگی را باید صرف اموری کرد که مرگ نمی تواند آن ها را از ما بگیرد
زندگی کاروان سرایی است که شب هنگام در آن اتراق می کنیم
و سپیده دمان از آن بیرون می رویم
فقط چیزهایی اهمیت دارند
چیزهایی که وقت کوچ ما از خانه بدن با ما همراه باشند
همچون معرفت بر الله و به خود آیی

دنیا چیزی نیست که آن را واگذاریم
دنیا چیزی است که باید آن را برداریم و با خود همراه کنیم
سالکان حقیقی می دانند که همه آن زندگی باشکوه هدیه ای از طرف خداوند و بهره خود را از دنیا فراموش نمی کنند
کسانی که از دنیا روی برمی گردانند
نگاهی تیره و یأس آلود دارند
آن ها دشمن زندگی و شادمانی اند

خداوند زندگی را به ما نبخشیده است تا از آن روی برگردانیم
سرانجام خداوند از من و تو خواهد پرسید: آیا «زندگی» را «زندگی کرده ای»؟

" 

        علائم حتمی الوقوع" ظهور با استفاده از روایات معصومین علیه السلام، اندک است.

در روایتی امام صادق(ع) می فرمایند: «پیش از ظهور قائم(عج) پنج نشانه حتمی است: قیام یمانی، فتنه سفیانی، صیحه آسمانی،‌ قتل نفس زکیه و شکافتن زمین و فرو رفتن عده ای در بیابان» (کمال الدین و تمام النعمة، شیخ صدوق ، ص650)

همچنین امام صادق فرموده است: «وقوع ندا[ی آسمانی] از امور حتمی است؛ و سفیانی از امور حتمی است و یمانی از امور حتمی است و کشته شدن نفس زکیه از امور حتمی است و کف دستی که از افق آسمان برون آید از امور حتمی است. و سپس اضافه فرمودند: «و نیز وحشتی در ماه رمضان است که خفته را بیدار کند و شخص بیدار را به وحشت انداخته و دوشیزگان پرده نشین را از پشت پرده بیرون می‌آورد.» (غیبت نعمانی،‌ با ترجمه غفاری، باب14، ص365)

امیرالمؤمنین(ع) از رسول خدا(ص) روایت نموده که فرمودند: «ده چیز است که پیش از قیامت حتماً به وقوع خواهد پیوست : فتنه سفیانی و دجال ، واقعه دخان [دود]، ظهور دابه، خروج قائم، طلوع خورشید از مغرب، نزول عیسی، خسوف در مشرق، خسوف در جزیرة العرب، و آتشی که از مرکز عدن شعله می‌کشد و مردم را به سوی بیابان محشر هدایت می‌کند»(بحارالانوار، علامه مجلسی، ج52، ص209 و غیبت شیخ طوسی، ص 267)

امام محمد باقر(ع) فرموده است: « در کوفه، پرچمهای سیاهی که از خراسان بیرون آمده است، فرود می‌آید و وقتی مهدی(ع) ظاهر شد، برای بیعت گرفتن به سوی آن می‌فرستد.» (غیبت شیخ طوسی، ص274)

برای اطلاع کامل از علائم و نشانه ها و اوضاع و احوال آخرالزمان شما را توصیه می کنیم به کتاب "نوائب الدهور فی علائم الظهور" نوشته مرحوم میرجهانی که در 3 جلد نگاشته شده، و همچنین کتاب عصر ظهور نوشته علی کورانی مراجعه کنید.

قرار داشتیم به قرب الهی برسیم نه به دختر پسرای خیابون و دانشگاه، قرار بود جانشین خدا باشیم نه جانشین شیطان،قرار بود برای خدا عبادت کنیم نه برای شیطان تبلیغ، قرار بود سیرت زیبا داشته باشیم نه در به در دنبال صورت زیبا باشیم... 

      پس مهدی(عج)در شهرقاطع می ماند هفت سال پس هر مردی دراین شهر آنچه از روم گرفته ده برابر می شود، پس ازآنجا بیرون می آید که صد هزار موکب و هرموکبی بیش ازپنجاه هزارجنگنده باشد پس کنارساحل فلسطین می آید بین عکا و حصارغزّه و عسقلان،پس خبر خروج دجال که ملعون یک چشم است به او میرسد،و زراعات و نسل ها را نابود کرده است،و دجال یک چشم از شهریکه آن رایهودا(یا یهودیه)گویند بیرون می آید که روستایی از روستاهای اصفهان وآن شهریست از شهر های اکاسره،و در پیشانی دجال یک چشم چیزی مثل ستاره می درخشد،و بر خری سوار است که هر قدم او به مَد بصَر است(یعنی تا جایی که چشم ببیند)،ودرازی آن خر هفتاد زراع است و روی آب راه می رود چنانکه روی زمین را می رود پس ندا زند دجال،پس صدا می رود تا جایی که خدا خواهد،که؛ بیائید به سوی من ای دوستان من،پس منم پروردگار شماآنکه شأن بلندتر است،وآفرید،ودرست کرد،و اندازه گرفت،وراه نمود،و بیرون آورد گیاهان را،پس زنازادگان و بدترین مردم از یهود و نصارا با او همراه شودو متابعت کنند که تعدادآنها هزاران و بی حد باشد که شمارش نشود مگر خدای متعال،پس جلوی او دو کوه از گوشت و کوهی از نان ترید باشد،و خروجش در زمان قحطی شدید است،پس هر چه ازآن دو کوه بخورند کم نمی شود،و به کسی میدهد این غذاها را که به پروردگاری او اقرار کند.

آگاه باشید که او بسیار دروغگو و ملعون است،پس بدانید که پروردگار یک چشم نیست و طعام نمی خورد و شراب نمی آشامد و او زنده است و نمی میرد،خیر و نیکی بدست اوست،و او بر هر چیزی تواناست.

پس مهدی(عج) برمی گردد به بیت المقدس و نماز جماعت می گذارد با مردم تا چند روز ،پس حضرت عیسی بن مریم(ع)در روز جمعه در هنگام بپا داشتن نماز فرود می آیداز آسمان،می بینم دو جامه سرخ و گویا می بینم که از سر اوروغن می چکد،و اوست مردی خوش چهره و زیبا وشبیه ترین مردم است به پدر شما ابراهیم(ع)،پس نزد مهدی(عج)می آید و مصافحه می کند و مژده ی پیروزی به او می دهد،پس مهدی(عج)به او گوید یا روح ا...،پیش بایست و با مردم نماز گزار(یعنی امامت نماز کن)، پس عیسی (ع)گویدنماز گزاردن به امامت مخصوص توست ای پسر رسول خدا،پس در آنوقت عیسی(ع)اذان می گوید و در عقب مهدی(عج)نماز می گزارد پس مهدی(عج)، حضرت عیسی(ع)را خلیفه ی خود کند در جنگ با دجال یک چشم(یعنی جانشین مهدی(ع)میشود در جنگ با دجال)، پس عیسی(ع)در حالیکه امیر لشکر مهدی(عج)باشد بیرون می رود،همانا دجال زراعات و نسل مردم را نا بود کرده و وصیحه زند بر بیشتر مردم دنیا وآنها را دعوت به خدایی خود کند پس کسی را از او فرمانبرداری کندبه اونعمت دهد و هرکس که سرپیچی کند او را بکشد، و در همه جای زمین قدم می زند به جز مکه و مدینه و بیت المقدس، همه زنازادگان اطاعت او کنند در مشارق و مغارب زمین،پس می رود به زمین حجاز،و عیسی(ع) به او می رسد در گردنه هرشا که جایی است که  راه مدینه و شام یکی شود،پس عیسی(ع)بر او نعره زند نعره ای سخت و براوضربه ای زند که دجال آب می شود مثل قلع و مس که در آتش آب می شود،پس لشکر مهدی(ع)می کشند لشکر دجال را در مدت چهل روز از طلوع آفتاب تا غروب آن،پس پاک می کنند زمین را از اینها،پس از آن مهدی(عج) مالک مشارق و مغارب زمین می شود و از جا بُرقا تا جا بُرسا را فتح می کند و امر او تمام می شود،و در میان مردم به عدالت رفتار می کند تا حدی که گوسفند و گرگ در یک جا با هم چرا کنند و کودکان با مار و عقرب بازی کنند و ضرری به آن نرسد،وبدی برود و نیکی بماند،و مرد زرا عت کند جو و گندم راپس از هر یک مَن صدمَن بیرون آید چنانکه خداوند متعال فرمود: در هرخوشه ای صد دانه بیرون آید و خداوند دو برابر می کند برای هر که خواهد.

و زنا و ربا و خوردن مسکرات و غناءها و خوانندگی بطرز غنا و ساز و نوازها برداشته شود و احدی این کارها را نکند مگر آنکه مهدی(عج) او را میکشد و همچنین تارک نماز را،و مردم معتکف بر عبادت و طاعت و خشوع و دینداری شوند و عمرها دراز شود،درختان از میوه ها بارور شوند در هر سال دو بار،و احدی از دشمنان آل محمد مصطفی(ع) باقی نباشد مگر آنکه نابود و هلاک شود.

راه را برای شما پیدا و آشکار کرد از دین آنچه را عهد گرفت نوح را به آن و آنچه را وحی فرستادیم به سوی تو و آنچه را که عهد گرفتیم به آن از ابراهیم(ع)وموسی(عج)وعیسی(ع)اینکه به پای دارید این راو متفرق نشوید درآن که بزرگ آیدبر مشرکین.پس مهدی(ع)یاران خود را متفرق می کند و اینان کسانی هستند که ازآنها عهد گرفته با او در ابتدا خروج،پس می فرستدآنها را به همه ی شهرها و امر می کند آنها را به عدالت و نیکویی کردن،و هر مردی ازآنان بر سرزمینی حکومت کنند وآباد می کند همه بلاد دنیا را به عدالت و نیکی کردن،پس مهدی(عج)در حکومت خود تا چهل سال میماند،تا اینکه زمین را از کثافات پاک کند.                                              

او صورتی چون قرص ماه دارد و نور پیشانیش درخشان است،صاحب نشانه و خال است،دانا است در حالیکه بشری او را تعلیم نداده،وخبردهنده است به آنچه از کائنات که خواهدبودو خواهد شد قبل ازآنکه او را تعلیم دهند،گروه مردم آگاه باشید همانا حدود دین در میان ما بر پا شد وعهدآن از ما گرفته شد،آگاه باشید بدرستیکه مهدی(عج) طلب قصاص می کند از کسی که حق مارا نمی شناسد و گواه بر حقی است و خلیفه ی خداست بر خلقش،نام او مانند نام جدش رسول خدا(ص)است پس حسن بن علی(ع)از اولاد فاطمه از ذریه ی فرزندم حسین(ع)است،پس  ما ریشه علم و دانائی و عمل هستیم،پس دوست داران ما از خوبانند و ولایت ما فضل الخطاب است و مائیم بهترین دربانان خدا در میان دربانانش،آگاه باشید که مهدی(عج)نیکو ترین مردم است از حیث خَلق و خُلق و خوی ،پس چون قیام کنند جمع می شود یارانش که به تعداد اصحا ب بدر و اصحاب طالوتندکه313نفرند که همه ی آنان شیرانی هستند که از مخفی گاه خود بیرون آیند مانند پاره های آهن، که اگر اراده کنند که کوههای سخت را از جای برکَنَندهر آینه می کَنَندآنهارا از جای خود ،پس اینان کسانی هستند که خدا را به یگانگی پرستش می کنند، و شبها از ترس و خشیت خدا صداهایی مانند صدای زن های جوان مرده دارند،و نماز گزارند در شبها وروزه گیرند روزهارا،گویا یک پدر و مادر آنهارا تربیت کرده است ،دلها شان در دوستی و پند دادن بایکدیگر یکی است.