ناگهان یک صبح زیبا آسمان گل کرده بود
خاک تا هفت آسمان، بغض تغزل کرده بود
حتم دارم در شب میلادت، ای غوغاترین!
حضرت حق نیز در کارش تأمل کرده بود
هر فرشته، تا بیایی، ای معمایی ترین!
بال های خویش را دست توسل کرده بود

 -.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-

پدر، عشق تو مثل لطافت و زیبایی یک روز قشنگ بهاری است    .
پدر، یاد تو مثل  بی‌خیالی و راحتی یک روح سبکبال،

 در گردش یک روز خوش آب و هوای تابستانی است.
پدر، فکر به تو مثل گرمای کنار هیزمی سرخ شده از آتش،

 در یک روز سرد زمستانی است. پدر، امنیت در تو مثل آغوش

گرم مادری پر مهر، برای فرزندی ترسان از دنیای ناشناخته‌هاست.
پدر، کلام تو مثل مشعلی روشن و فروزان، در تاریکی راه‌های مخوف و پر پیچ و خم زندگی است.
پدر، روح تو مثل آرامش و سکون، بعد از یک جابجایی

 مکان، از زمانی تا به ابدیت است

. -.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-